به متخصصین جوان نساجی کشور خوشبین هستم
گفتگوی ماهنامه «صنعت نساجی و پوشاک» با مهندس وحید حریری رئیس هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران
به عنوان اولین سوال، از سوابق فعالیت خود در صنعت نساجی کشور برای خوانندگان مجله صحبت بفرمایید.
من تا جایی که خاطرم هست از سن 12 سالگی شروع به کار کردم و تا سن 18 سالگی همراه با پدرم در کار پارچه فروشی فعالیت می‌کردم. در سن 18 سالگی وارد دانشگاه شدم. در فاصله زمانی تعطیلی دانشگاه‌ها به دلیل انقلاب فرهنگی، به عنوان آمارگیر در وزارت صنایع و در بخشی تحت عنوان ستاد هماهنگی توسعه و استقلال صنایع کشور کار کردم. بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، وارد بخش تولید شدم و در چندین کارخانه به عنوان مدیر تولید، مدیر کارخانه و قائم مقام مدیرعامل فعالیت کردم که آخرین سمت من، مدیرعاملی شرکت نساجی دیباریس بوده است. و در حال حاضر همکاری من با شرکت دیباریس همچنان ادامه دارد. از چند ماه قبل نیز به عنوان رئیس هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران در خدمت فعالان و متخصصان نساجی کشور هستم. ضمنا در سال 1393 به جهت نیاز به تکمیل تجربیات در مدیریت، در رشته مهندسی صنایع گرایش مهندسی مالی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در سطح کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شدم.
با توجه به انتخابات اخیر جامعه متخصصین نساجی و متعاقبا انتخاب جنابعالی به عنوان رئیس هیئت مدیره جامعه، لطفا در مورد جامعه متخصصین و اهداف و برنامه‌هایی که در دوره جدید فعالیت آن در نظر گرفته شده، توضیح بفرمایید.
جامعه متخصصین نساجی کشور در سال 1370 با اهتمام آقای مهندس بصیری به همراه مهندسان بسیار خوب آن دوران همچون آقای دکتر شیرسوار، آقای دکتر بهزادان، آقای دکتر حقیقت‌کیش و اساتید دیگر پایه‌گذاری گردید و تا به امروز حدود سه دهه است که به فعالیت خود ادامه می‌دهد. مطمئنا تمامی اعضای هیئت مدیره جامعه در ادوار گذشته تلاش کرده‌اند که فعالیت‌های مثمرثمری داشته باشند و اهداف بزرگی را هم دنبال می‌کردند. شور و هیجان در انتخابات اخیر نیز مسئولیت ما را جهت تغییر و تحول موثر و کاربردی بیشتر می‌کند. از عمده‌ترین مشکلات جامعه در حال حاضر، مکان ثابت و تمکن مالی و عدم برنامه‌ریزی استراتژیک در راستای اهداف جامعه می باشد. بنابراین ایجاد زمینه علاقه و نزدیکی به هیئت مدیره به منظور استفاده از ایده‌های نو از تمامی اعضای باتجریه و مخصوصا جوانان جامعه متخصصین بسیار ضروری است و در چندماه اخیر جلساتی با جمعی از دوستان جوان در محل جامعه و یا دیدار با اعضای باتجربه جامعه داشته‌ایم.
خوشبختانه در این دوره یکی از نیازهای جامعه که داشتن مدیرعامل یا دبیر ثابت برای جامعه است تحقق پیدا کرده و هم‌اکنون به‌صورت تمام‌وقت از حضور آقای مهندس یکتا استفاده می‌کنیم که با جدیت و علاقه شروع به کار کرده‌اند و با بیش از 12 ساعت کار روزانه به دنبال تحقق اهداف جامعه و رفع کمبودها و تامین نیازهای جامعه هستند.
در مصاحبه‌ای که در شماره آذرماه مجله به چاپ رسید، مدیر یکی از کارخانجات نساجی کشور از کمرنگ شدن تخصص و تخصص‌گرایی در صنعت نساجی گلایه داشتند و معتقد بودند که فارغ‌التحصیلان نساجی دانش تخصصی و کاربردی لازم را برای فعالیت در بخش صنعت از دانشگاه دریافت نمی‌کنند. نظر شما در این باره چیست و جامعه متخصصین نساجی چه نقشی در این حوزه می‌تواند ایفا کند؟
به استناد آخرین جلسه‌ای که با جوانان تحصیلکرده داشتیم و همچنین با توجه به ارتباطی که با جوانان حاضر در هیئت مدیره جامعه دارم، معتقدم که استعدادهای خوبی در بین فارغ‌التحصیلان نساجی هست و علاقه خوبی هم به رشته نساجی در بین جوانان وجود دارد. من کاملا به فارغ‌التحصیلان جوان نساجی خوشبین هستم. امروز رشته مهندسی نساجی در دانشگاه‌های مختلف سراسر کشور و در استان‌های مختلف گسترده شده که نشان‌دهنده وجود متقاضی برای این رشته تحصیلی است. بنابراین جامعه متخصصین می‌بایست پل ارتباطی خوبی را با دانشگاه‌ها و صنایع و سازمان‌های دولتی و خصوصی برای متخصصین و فارغ‌التحصیلان ایجاد کند و کمک و راهنمای خوبی برای اعضا باشد.
آیا در شرایط فعلی، امکان اینکه عملکرد دانشگاه‌ها و همچنین فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ارتقا پیدا کند وجود دارد و چه راهکاری در این زمینه دارید؟
یقینا دانشگاه‌های کشور مورد حمایت جامعه متخصصین و جامعه را مولود دانشگاه می‌دانم و ما مکمل یکدیگر هستیم. یکی از پیشنهاداتی که برای دوستان دانشگاهی مطرح کرده‌ام این است که اساتید محترم دو جلسه آخر هر واحد درسی را در داخل کارخانجات مرتبط با همان درس برگزار کنند. مثلا در ارتباط با واحد ریسندگی با 16 جلسه کلاسی، 14 جلسه اول در داخل دانشگاه و 2 جلسه پایانی در یک کارخانه ریسندگی در همان منطقه محل تحصیل برگزار گردد و ارائه مطالب در آنجا هم بیشتر به مدیر فنی، مدیر تولید یا مدیر کنترل کیفیت کارخانه سپرده شود تا به این ترتیب، دانشجویان با تکنولوژی روز آشنا شوند.
آیا جامعه متخصصین می‌تواند برای ارائه همین پیشنهاد به نظام دانشگاهی و عملی شدن آن اقدامی انجام دهد؟
طبیعی است که جامعه متخصصین نمی‌تواند در برنامه‌ریزی نظام آموزشی دخالت داشته باشد، اما من به عنوان رئیس هیئت مدیره جامعه متخصصین همانطور که در جلسات مختلف تاکنون مطرح کرده‌ام، از طریق همین تریبون هم پیشنهاد می‌کنم که این طرح در دانشکده‌های مهندسی نساجی اجرا شود و جامعه متخصصین هم آماده است هر کمکی که لازم باشد در مسیر اجرای این طرح انجام دهد.
یکی از مسائلی که همیشه در مورد تشکل‌ها مطرح بوده این است که افراد و شرکت‌ها چرا و با چه انگیزه‌ای باید در تشکل‌ها عضو شوند و مشارکت کنند. در این زمینه جامعه متخصصین چه راهکارها و برنامه‌هایی را برای افزایش اعضای جامعه و ترغیب آنها به مشارکت در فعالیت‌ها در نظر گرفته است؟
مطمئنا افراد اگر مشاهده کنند که تاثیر مثبتی از یک پدیده یا موضوعی نمی‌گیرند، هیچگاه جذب آن نخواهند شد و در مورد جامعه متخصصین هم به همین صورت است. بنابراین باید به طرق مختلف انگیزه افراد را برای جذب در جامعه افزایش دهیم و برای این کار در وهله اول باید با ذینفعان و اعضای خود ارتباط برقرار نماییم. بنابراین ما در جامعه متخصصین نساجی با توجه به مسئولیتی که بر عهده گرفته‌ایم، باید بدون توقع تلاش کنیم تا این انگیزه برای عضویت و مشارکت در جامعه ایجاد گردد و افزایش پیدا کند. در حال حاضر جامعه خدماتی مانند کاریابی (مشابه پلتفرم‌های مشهور ایرانی) برای کارجویان و کارفرمایان از طریق سایت www.itsa-co.com ارائه می‌دهد. همچنین بانک اطلاعاتی شامل لیست مشخصات کامل شرکت‌های نساجی، متخصصین نساجی و مشاورین کارخانجات با قابلیت جستجو در سایت تهیه شده است. همچنین دوره‌های آموزشی با هدف افزایش توانایی و مهارت‌های مدیران، مهندسین و دانشجویان در حال برگزاری می‌باشد. در کنار اینها جامعه برنامه اعزام هیئت تخصصی بازدید از نمایشگاه 2023 ITMA میلان را هم آغاز نموده که با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است.
با توجه به افزایش تعداد تشکل‌های نساجی و پوشاک در کشور که بعضا به برخی فعالیت‌های موازی در بین آنها منجر شده، نظر شما در این زمینه چیست و جامعه متخصصین نساجی با توجه به عقبه بیش از 30 ساله خود، چطور می‌تواند برای همگرایی و هماهنگی این تشکل‌ها و فعالیت‌های یکپارچه برای ارتقای جایگاه صنایع نساجی کشور تلاش نماید؟
اگر کیفیت و هماهنگی در تشکل‌های مختلف وجود داشته باشد و تشکل‌های استانی هم با تشکل‌های کشوری همگرایی داشته باشند، نتیجه فعالیت همه این تشکل‌ها می‌تواند مثبت باشد. اما اگر صرفا تشکل‌ها ایجاد شوند تا عده‌ای دور هم جمع شوند بدون آنکه برنامه مهمی را دنبال کنند، تعدد آنها به نظر من غلط است که احساس می‌کنم در مقطع فعلی شرایط اینگونه است و بعضا تشکل‌های مختلف به جای اینکه در کنار هم باشند، رقیب هم شده‌اند که قطعا تاثیرات منفی بر کل صنعت نساجی می‌گذارد. البته نمی‌توان جلوی ایجاد تشکل‌های جدید را گرفت اما از دید من، تشکل‌های قدیمی مثل انجمن صنایع نساجی باید بتوانند شرایط را مدیریت کرده و همه تشکل‌ها را به نوعی همسو نمایند. بنابراین در مقطع فعلی از آنجایی که همسویی لازم بین تشکل‌های نساجی کشور دیده نمی‌شود، این احساس ایجاد شده که فعالیت آنها به نوعی هدر می‌رود و بعضا اثربخشی درخواست‌های آنها مخصوصا در نهادهای تصمیم‌گیرنده کاهش پیدا می‌کند.
علاوه بر مواردی که مطرح شد، نکات پایانی شما را می‌شنویم.
“باهم رشد می کنیم” شعار هیئت مدیره جامعه متخصصین در دوره جدید است که تمام تلاش و برنامه‌ریزی ما در جهت ارتقا مهارت‌ها و دانش فنی اعضای جامعه است. به اعتقاد بنده مهم‌ترین وظیفه یک تشکل افزایش دانش اعضای آن اعم از افراد یا واحدها می‌باشد و خوشبختانه بستر این موضوع در جامعه متخصصین فراهم شده است. توسعه مهارت‌های فردی، طراحی مسیر شغلی برای فارغ‌التحصیلان جوان، انتقال تجربیات بزرگان صنعت به مهندسین جوان، بالابردن دانش صادراتی، افزایش مهارت‌های فنی در رشته‌های مختلف تولیدی، کاریابی برای مهندسان جوان، تامین نیروی متخصص برای واحدهای تولیدی و … از جمله ماموریت‌های ما در این دوره است.
